Een feest van herkenning was het weer op 30 oktober, waar ik behalve herkenbare verhalen ook verrassende, inspirerende inzichten heb opgedaan. Het 3e NBTP congres trok maar liefst 185 toegepast psychologen en belangstellenden. De ervaringen die vakgenoten lieten horen, maken duidelijk dat relatief veel afgestudeerde TP’ers nog aan het pionieren zijn.

Je weet wat je kunt, waar je kracht ligt en wat je wil, alleen weten de werkgevers je nog niet op waarde te schatten. Of ze durven niet voor jou te kiezen, want je moet eerst X jaar Ervaring hebben. Maar hoe bouw je ervaring op als je er nergens tussen komt, zonder specifieke ervaring? Een kip-en-ei-verhaal dus.

Lees meer: TP’ers: wees de kip of het ei

Heerlijk even wegdromen! Terwijl ik lig in het gras of loop langs het strand. Dromen over situaties waarvan je verwacht dat ze nooit tot de werkelijkheid zullen behoren. Het is ontspannend om je jouw leven voor te stellen zonder te denken in grenzen of belemmeringen. Dat je jezelf voorstelt als iemand die alles kan, alles wil en alles kan bereiken wat hij wil. Het lijkt of onze “droomwereld” een wereld is die niet bestaat, een wereld waarin het onmogelijke mogelijk wordt.

Lees meer: Welke werkelijkheid zit in jouw dromen?

Het blijft maar door mijn hoofd spoken: het onderbuikgevoel van een dorpsondersteuner in Gemert. Zij gaat vanaf 1 januari bepalen of een kind met problemen psychische zorg nodig heeft. Wie de reportage van Nieuwsuur op 22 september gezien heeft, weet waar ik het over heb.
Leonard Geluk mocht in de studio de zorgen over de transitie toelichten namens de commissie die toeziet op de overheveling van de jeugdzorg naar gemeenten. Driekwart van de instellingen die jeugdzorg uitvoeren in Nederland heeft nog geen contract gesloten met gemeenten. Kunnen de kinderen die deze zorg krijgen daar na 1 januari dan nog wel op rekenen?

Lees meer: Het onderbuikgevoel van een gemeentelijk wijkteam