Een feest van herkenning was het weer op 30 oktober, waar ik behalve herkenbare verhalen ook verrassende, inspirerende inzichten heb opgedaan. Het 3e NBTP congres trok maar liefst 185 toegepast psychologen en belangstellenden. De ervaringen die vakgenoten lieten horen, maken duidelijk dat relatief veel afgestudeerde TP’ers nog aan het pionieren zijn.
Je weet wat je kunt, waar je kracht ligt en wat je wil, alleen weten de werkgevers je nog niet op waarde te schatten. Of ze durven niet voor jou te kiezen, want je moet eerst X jaar Ervaring hebben. Maar hoe bouw je ervaring op als je er nergens tussen komt, zonder specifieke ervaring? Een kip-en-ei-verhaal dus.
Dan maar vrijwillig?
Eén optie is jezelf aanbieden op vrijwillige basis. Wie het aandurft en een goede plek vindt, kan dan in ieder geval actief met het vak bezig zijn en de verlangde ervaring opdoen. Werken zonder inkomen kunnen de meesten met een gemiddelde spaarpot natuurlijk maar een tijdje volhouden, er moet immers ook (belegd) brood op de plank komen. Daarnaast moeten we oppassen dat we ons waardevolle werk niet degraderen tot een ‘vrijwilligersklusje’.
Eigenlijk is het jammer dat onze economie zo’n groot onderscheid maakt tussen betaald en onbetaald werk. Daar kom je achter als je je gaat verdiepen in de wereld van vrijwilligersvacatures. Kijk eens hoeveel functies en maatschappelijke taken door vrijwilligers ingevuld worden. Véél meer dan je zou denken! Ook functies waar hoge eisen aan gesteld worden. Heel leuk allemaal, maar moeilijk te combineren met geld verdienen, betaald ervaring opdoen en de zorg voor een eigen gezin. Laat staan met je inzetten voor kwetsbare en zieke medeburgers en het algemeen belang zoals de politiek zou willen in de participatiesamenleving.
Gratis geld
Ik weet het goed gemaakt. Geef mij en elke Nederlander per maand een X bedrag, zeg 1000 euro, en ik kan alle kanten op. Gratis geld geven ja, dat is het idee van het basisinkomen. Mensen willen over het algemeen werken, zich nuttig maken, zich ontwikkelen, meer geld verdienen en zullen dus actief blijven. Een basisinkomen lost veel problemen op het gebied van criminaliteit op en bespaart de samenleving zo veel geld. Het biedt meer mogelijkheden voor deeltijdwerk in combinatie met studie, ontwikkeling, mantelzorg en andere onbetaalde activiteiten.
Ik werd getriggerd voor dit idee door een reportage van VPRO’s Tegenlicht, een aanrader om terug te kijken als je interesse hebt. Doordat het basisinkomen de kloof tussen betaald en onbetaald werkenden kleiner maakt, komt er bovendien meer ruimte en waardering op de arbeidsmarkt voor jongeren en voor mensen die maar beperkt kunnen bijdragen aan prestaties op de werkvloer, bijvoorbeeld door gezondheidsproblemen of een (licht) verstandelijke beperking. Deze laatste groep komt steeds meer in de knel. Dat geldt zeker voor de groep die aangewezen is op dagbesteding zoals een deel van de 27.000 tieners in het praktijkonderwijs; een basisinkomen zou ook hen meer mogelijkheden bieden om op een volwaardige manier actief te blijven na hun achttiende jaar.
Dat basisinkomen of een soortgelijke inkomensverdeling is vooralsnog echter geen realiteit. Maar denk eens na over het idee. Hoe kunnen werkgevers wel ruimte creëren voor jongeren en voor mensen met weinig praktijkervaring? Hoe krijgen mensen zoals wij TP’ers een kans als we wel over de capaciteiten beschikken maar verder net niet in het bekende ‘plaatje’ passen? Ga de discussie daar eens over aan met collega’s en werkgevers. Pleit voor een open houding en laat zien wie je bent. Wees de spreekwoordelijke kip of het ei. Dat vraagt durf, doorzettingsvermogen, meer ondernemerschap in brede zin en minder bescheidenheid dan menigeen lief is. Competenties die ons als TP’ers gelukkig niet vreemd zijn. Heb jij met succes je ei al gelegd (of gevonden), deel je ervaring en ultieme tips dan met je vakgenoten, bijvoorbeeld via dit platform. Ik broed nog even verder…
Bronnen en meer informatie:
VPRO Tegenlicht van 21 september 2014
Meer over het basisinkomen
Factsheet over wijzigingen voor mensen met een beperking per 1 januari (VGN)
Lees ook het interview met NBTP’er André Lollinga ‘Wat kunnen we allemaal wél bereiken’?
Geschreven door Corine Willemse
Bio: Mijn naam is Corine, ik ben 46 jaar, geregistreerd toegepast psycholoog, met stage- en afstudeerervaring in het voortgezet onderwijs en momenteel actief in een school voor praktijkonderwijs. Ik ondersteun hier in de leerlingbegeleiding en coaching. Ook ben ik opgeleid en werkzaam (geweest) als journalist en communicatieadviseur. Omdat ik het belangrijk en inspirerend vind om mij in te zetten voor de toegepaste psychologie, ben ik betrokken bij de beroepsvereniging NBTP en schrijf ik over ontwikkelingen op het gebied van jeugd, onderwijs, gezondheid & TP.